“เสียใจ” นายเป็นไงบ้าง
เราเหรอก็เหมือนเดิม “เสียใจ” อยู่ทุกวัน แล้วนายล่ะ
ก็ไม่ต่างอะไรกับนายหรอก เราก็ “น้อยใจ” ของเราไปเรื่อย
แล้วทำไมเราสองคนถึงต้องมานั่ง “เสียใจ” “น้อยใจ” กันอยู่อย่างนี้ด้วย
มันคงเป็นสัจธรรมของโลกมั่ง ! ที่ต้องทำให้เราเป็นแบบนี้ แล้วก็ต้องมานั่ง “เสียใจ” “น้อยใจ” เป็นเพื่อนกันอย่างนี้ด้วย
นายคิดอย่างนั้นเหรอ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คนที่ไม่มีความ “เสียใจ” กับ”น้อยใจ” อย่างนาย มันจะเป็นอย่างไงล่ะ
ถ้าคุณได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ “เสียใจ” กับ “น้อยใจ” คุณอยากจะบอกอะไรเขาทั้งสอง สำหรับฉัน ฉันก็เคยได้เป็นส่วนหนึ่งของเขาทั้งคู่ งั้นฉันก็คงเป็นอีกหนึ่งในสัจธรรมที่ต้อง “เสียใจ” และ “น้อยใจ” กับเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่มันคงไม่แปลกอะไรที่ใครๆ ต้องเข้ามาอยู่ในโลกของ “เสียใจ” และ “น้อยใจ” เลย เพราะทุกอย่างบนโลกใบนี้ มันย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา จนฉันรู้สึกได้ว่า ความรู้สึกของคนเรามันคงกำหนดไว้เป็นลำดับ เริ่มต้นจาก “สุขใจ” “เข้าใจ” “เอาใจ” “รู้ใจ” “พอใจ” “น้อยใจ” “เสียใจ” และทุกคนก็คงหนีไม่พ้นกับคำว่า “เสียใจ” แต่เมื่อไม่พ้น ก็ย่อมจะต้องหาทางออก ให้กับ “เสียใจ” ต่อไป
ทางออกสำหรับฉันก็คงจะเป็นความเงียบ ที่ใครๆ ก็คงคิดว่า ฉันไม่กล้า ไม่สู้ ไม่ทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้มันดีขึ้น เพื่อให้ฉันเสียใจน้อยลง ที่ได้แต่คิดว่า ถ้าฉันอยู่กับ “เสียใจ” ได้สักพักอะไรๆ ที่ว่า มันคงน้อยลงไปเอง
ฉันเคย “เสียใจ” ถึงสองหน ฉันได้แต่ร้องไห้แบบไร้เหตุผล ว่าฉันร้องไปเพื่ออะไร ฉันเลยตัดสินใจนั่งคุยกับ “เสียใจ” ทั้งคืน “เสียใจ” พูดมาว่า “ระบายมันออกมาบ้าง เรารู้ว่านายเสียใจมากกแค่เสียไหน น้ำตามันคงจะช่วยอะไรไม่ได้นอกจาก “เสียใจ” มากขึ้น” ฉันไม่ได้พูดหรือเล่าเรื่องอะไรให้ “เสียใจ” ฟังเลย ฉันได้แต่คิดว่า “ไม่เป็นไร ทุกอย่างมันต้องผ่านไป โดยไร้คราบน้ำตาและคำว่า “เสียใจ” ”
“น้อยใจ” กับอีกความรู้สึกหนึ่ง ที่ฉันก็คิดว่าทุกคนก็คงหนีมันไม่พ้นเหมือนกัน “น้อยใจ” กับความหมายที่ว่า เกิดจากการถือตัว ที่อยากให้คนอื่นเห็นความสำคัญของตัวเอง หรือเรียกง่ายๆ ว่าเรียกร้องความสนใจ ฉันคิดว่า อาการ “น้อยใจ” มันเริ่มจากที่แม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้ตอนเด็กๆ ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็เริ่มเอามาใช้กับคนอื่น เพื่อเรียกร้องความสนใจ แต่ถ้า “น้อยใจ” เอามากๆ ก็จะทำให้มีควาทุกข์อยู่ตลอดเวลา กลายเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง สงสัยฉันคงกลายเป็นคน “น้อยใจ” ที่เอาแต่ใจตัวเองแน่ๆ เลย
ฉันได้แต่แอบอิจฉา “เสียใจ” กับ “น้อยใจ” ที่เขาทั้งคู้ยังรู้ตัวว่า เขายังได้มีความสำคัญกับใครๆ ได้คอยอยู่ข้างๆ ใคร แถมยังมีเพื่อนที่คอยเข้าใจ และอยู่ข้างๆ กันเสมอ แต่ฉันก็ไม่เสียใจหรอก ก็ฉันได้เรียนรู้ตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม และแถมฉันก็ยังได้เจอเพื่อนอีกสองความรู้สึก ที่คิดว่าทั้งชีวิตนี้เขาทั้งคู่จะไม่ทิ้งฉันไปแน่ๆ …
Pkanokwan's Blog 
ถ้าคนเราไม่เคยรู้สึกเสียใจ เราก็จะไม่มีวันได้พบกับความรู้สึกดีใจ
แล้วถ้าเราไม่รู้ว่าการน้อยใจเป็นยังไง เราก็จะไม่รู้หรอกว่า ความสุขที่มาพร้อมกับการโดนเอาใจเป็นเช่นไร
ทุกสิ่งมันมีสองด้านเสมอ อยู่ที่ว่าเราจะมองมันยังไง ถ้าเรามองว่ามันแย่ มันก็จะแย่ แต่ถ้าเรามองว่ามันคือ บทเรียนเราก็จะเติบโตขึ้นพร้อมความเข็มแข็ง
ความรู้สึกในจิตใจมนุษย์เรานั้นชั่งหลากหลายเสียนี่กะไร การจะทำให้ใครสักคนพอใจตัวตนของอีกฝ่ายนั้นอาจต้องใช้ “ใจ เพื่อมาแลก ใจ” แน่นอนมันเป็นสัจธรรมของมนุษย์ที่พึ่งมีในทุกกรณี แต่หากนั้นชีวิตไม่จีรังแล้ว ความไม่เที่ยงก็จะบังเกิดขึ้น ฉะนั้นความเสียใจต่างๆในโลกมนุษย์ชั่งเป็นเรื่องน่าขันยิ่งนัก ความธรรมดานั้นแล จะทำให้ทุกอย่างดูเทพมากยิ่งขึ้น
ทั้งสองอย่างเกิดขึ้นกับทุกคนทีมีหัวใจแน่นอน มุมมองในบทความนี้เป็นข้อคิดที่ดีนะ สำหรับคนที่กำลังมีความรู้สึกนี้ ว่าถ้าเราผ่านมันไปได้ก็จะทำให้เราเรียนรู้อะไรได้มากขึ้นกับชีวิตของเรา
ความเสียใจกับความน้อยใจ
ฉันเองก้อเคยมีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกันนะ
แต่มันก้อเปงเพียวแค่อารมณ์ที่รู้สึกเหงาๆมากกว่า
แป๊บเดียวเดี๋ยวก้อหายไป
คนรอบข้างต่างหากที่คอยเปงกำลังใจ
และเปงทุกๆอย่างที่จะเคยลบล้างความรู้สึก
เสียใจและน้อยใจในตัวฉันให้หมดไป
เชื่อว่าคนทุกคนบนโลกใบนี้คงจะเคยรู้สึกเสียใจ และน้อยใจกันมาแล้ว แต่เมื่อเราได้ผ่านพ้นความรู้สึกนี้ไปได้ มันจะทำให้เราคิดอะไรได้หลายๆอย่าง อย่างน้อยก็เหตุผลที่ทำให้เกิดความรู้สึกนั้นๆ และคิดได้ว่าเราจะเดินไปข้างหน้าอย่างไร เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึก เสียใจและน้อยใจขึ้นมาอีก แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ยังไงก็ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นความรู้สึกทั้งสองอย่างนี้ไปได้อยู่ดี เพราะมีปัญหาต่างๆมากมายบนโลกใบนี้ ที่ทำให้เราต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ตลอดเวลา สิ่งเดียวที่จะทำได้คือ ความอดทน อดทนเพื่อก้าวผ่านช่วงเวลาแห่งความรู้สึกนี้ไปให้ได้ รู้นะว่ามันยาก แต่ก็ดีกว่าจมอยู่กับความรู้สึกนี้ต่อไป ไม่ว่าจะต้องใช้เวลามากน้อยแค่ไหน แต่เชื่อเถอะว่า ความรู้สึกเสียใจและน้อยใจนี้ มันจะไม่อยู่กับเราไปทุกช่วงเวลาในชีวิตของเราอย่างแน่นอน…
ไม่แปลกนะที่คนเราทุกคนจะต้องเจอกับความเสียจัย น้อยจัย
เพราะตัวชั้นเองก้อมีความรุ้สึกแบบนี้เกิดขึ้นอยุ่บ่อยๆ
แต่ถ้าตัวเราเข้มแข็ง เราก้อจะผ่านมันไปได้
และทำหั้ยเราอดทนกับสิ่งต่างๆในชีวิตได้มากขึ้นด้วย
เราเชื่ออย่างงั้นนะ
^^
ในชีวิตของทุกๆคน ต้องเคยเจอะเจอกับความ “เสียใจ” และ “น้อยใจ” มันเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่อยากพบเจอ แต่เมื่อถ้าเจอแล้วล่ะ ? เราพร้อมจะรับมือกับมันยังไงนั่นเป็นที่ทุกคนพยายามหาคำตอบให้ตัวเองเพื่อหลุดพ้นจากสิ่งที่เกิดขึ้นในใจเืพื่อก้าวออกไปเจอความสวยงาม ส่วนคำตอบที่ฉันมีให้กับตัวเอง “ไม่ว่าจะเสียใจ หรือ น้อยใจ มันก็คือความสุข เพียงแค่เราสุขน้อยก็เท่านั่นเอง ” หรืออาจจะมองว่ามันเป็นสมการของความทุกข์ = สุขน้อย เพียงเท่านี้มันก็ทำให้เราหลุดพ้นจากการเสียใจและน้อยใจได้ ถ้า้เรายอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น
บนโลกกลมๆใบนี้ คงไม่มีใครไม่เคยเสียใจ และน้อยใจ ถ้ามีคนๆนั้นคงเป็นคนที่ไร้หัวใจ !!
เสียใจ และน้อยใจ เป็นความรู้สึกที่อาจจะทำให้เรารู้สึกทุกข์ รู้สึกแย่ เคว้งคว้าง ไม่มีจุดหมาย
แต่ถ้าเราผ่านจุดนี้ไปได้ ย่อมต้องมีสิ่งที่ดีรออยู่แน่นอน เพราะชีวิตคนเราไม่มีทางเจอเรื่องร้ายๆไปตลอดหรอก
เคยรู้สึกน่อยใจ หรือเสียใจ เหมือนกัน
เเต่ เดี๋ยวมันก็หาย ^^
เราไม่เคยจำเรื่องร้ายๆในอดีตหรอก มีแต่จะบั่นทอนชีวิตเราไปป่าวๆ ว่าไหม..
ถ้าจะเสียใจกับน้อยใจใสเรื่องอดึตที่ผ่านมา
เราคงไปแก้อะไรให้ดีขึ้นไม่ได้ แต่ถ้าเราจะจมปลักอยู่กับความเสียใจ
และน้อยใจของตัวเอง ชีวิตเราก้อคงจะไม่ก้าวไปข้างหน้าอย่างแน่นอน
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดไปวัน ๆ อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องเสียใจกับน้อยใจกับ
โอกาสในวันพรุ่งนี้ของเรา
อืมอ่านแล้วก็เข้าใจเพราะเคยมีเพื่อนๆเหมือนในบทความทุกคน ทั้ง เสียใจ น้อยใจ และอื่นๆ อารมณ์เป็นเรื่องที่ลึกซึ้ง แต่มองในอีกแง่การเลือกไม่แสดงอารมณ์บางส่วนก็ทำให้ชีวิตดีขึ้นได้ แต่การเก็บอารมณ์ไว้โดยไม่ปลดปล่อยรังแต่จะทำให้ชีวิตย่ำแย่ทั้งกายและใจ
ปล. ผู้เขียนคงกลั่นออกมาจากส่วนลึกสุดขั้วของจิตใจ
ที่เสียใจสุดๆ ก็ โดนทิ้งเมือ 3ปี ก่อน อะนะ
ส่วนน้อยใจก็ เรื่อง เพื่อนๆๆ ….. 55+
เสียใจ กับ น้อยใจ สองคำนี้เป็นคำที่คล้ายกัน
แต่ความหมายก็มีความแตกต่างกันอยู่เหมือนกัน
แม้ว่าอย่างไรก็ตามคนที่ต้องเผชิญกับคำสองคำนี้
ก็ต้องเจ็บปวด และ เศร้า ได้เหมือนกัน
ปล.ขอบคุณผู้เขียนสำหรับบทความดี
สู้ต่อไปเป็นกำลังใจให้ สู้……………………
ทุกอย่างเป็นไปได้เสมอ ขึ้นอยู่กับว่า เราจะยอมรับกับความเป็รจริงนั่นอย่างไร
เรียนรู้และอยู่กับมันให้ได้ ^^
แล้วเราจะแข็งแรง…
ใช่เลย
ความ “น้อยใจ” กับ “เสียใจ” มันมุกจะอยู่คู่กันเสมอ
อ่านบทความนี้แล้ว..ได้ข้อคิกอะไรเยอะเลย
เพื่อนกู…อินดี้มากอ่ะ นั่งคุยกะความรู้สึกตัวเอง
แต่ก็ดีนะ
การนั่งคุยกับตัวเอง
มักทำให้เราโตขึ้นเสมอ
ณ วันนี้..มึงโตขึ้นมากเลยกุ้ง
ถ้าคนเราไม่รุจัก “หยุด” แล้งลองนั่งคุยกับตัวเองดูบ้าง
ก็จะไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่า..
แท้จริงแล้วตัวเองเป็นอย่างไร เป็นคนแบบไหน และต้องการอะไร
คุยกับตัวเองบ้างอ่ะดีแล้ว..จะได้เป็นตัวของตัวเองไง
จิงป่ะ ?
^^
สู้ตาย
พรุ่งนี้ยังมี
หายใจลึกๆๆ แล้วฮึดสู้
^^
บทความนี้ถือว่าเป็นบทความที่น่าสนใจ ผู้เขียนเข้าใจเอาความเสียใจ
กับความน้อยใจมาเปรียบเทียบเป็นตัวละคร ทำให้อ่านแล้วเข้าใจง่ายขึ้น
อ่านแล้วจากที่รู้สึกเครียดๆก็ปล่อยวางได้ อ่านแล้วเข้าใจชีวิต
คนเราได้มากขึ้นเยอะเลย ก็จริงอย่างที่ผู้เขียนถ่ายทอดออกมา
ความเสียใจกับความน้อยใจมันก็ติดตัวเรามาตั้งแต่เด็กๆเพียงแต่ว่า
ใครจะปรับตัวเข้ากับมันได้ และไม่ยึดติดกับ 2 คำนี้มากเกินไป
มันก็จะทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะเลย ถ้าหกเราให้ความสำคัญกับ
คำ 2 คำนี้ ชีวิตเราก็จะพบเจอความสุขน้อยลง
อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกดี สบายใจขึ้นเยอะเลย
ใครที่เครียดๆเรื่องอะไรอยู่มาอ่านแล้วก้คงจะหายเครียดไปได้บ้างอ่ะนะ
ทุกคนน่าจะเคยรีปสึกแบบนี้กันทุกคน
คนเราหนีความรู้สึกตัวเองไม่พ้น
ความอยากได้เหมือนคนอื่น ถ้าไม่ได้ก็น้อยจาย
หรือไม่ก็อาจจะเสียใจ ก็เป็นได้
ความน้อยใจกับความเสียใจมันเกิดที่ใจหากใจไม่คิดอะไรเรื่องเหล่านี้ก็คงไม่สามารถสร้างความเจ็บปวดให้กับชีวิจเราได้ และหากเราผ่านมันไปได้ ดีใจ ก็จะเป็นลำดับต่อไปที่จะได้เจอ
เสียใจ
น้อยใจ
เหนื่อยใจ
ช้ำใจ
ปวดใจ
เห็นใจ
ดีใจ
รู้ใจ
เข้าใจ
ทุกอย่างเริ่มต้นเเละวนรอบอยู่ในคำเเละความรู้สึกเหล่านี้ทั้งหมด…
บอกตรงๆวะเปนบ่อยเลย
ทั้งเสียใจทั้งน้อยใจ
ชีวิตมันก้อต้องมีทุกความรุ้สึกปะปนกันไป
แต่ทำไมเราถึงมีความรู้สึกทั้ง2ความรุ้สึกนี้บ่อยจัง*
ใครๆก็เคยเจอกับเสียใจ น้อยใจ เว้นแต่ว่าเค้าคนนั้นอดทนได้มากแค่ไหน
เราทุกคนมีความรู้สึก มีจิตใจ มีหัวใจ แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจกับคำสองคำนี้
เราก็จะอยู่อย่างมีความสุข เพราะชีวิตอีกหลายร้อยชีวิตข้างหน้าเราเจอคำสอง
คำนี้ยิ่งกว่าเราสักอีก อย่างเช่น คำว่า ไม่มีกิน ไม่มีบ้านอยู่
เชื่อว่าถ้าเราไม่ยึดติดกับอดีตที่ผ่านมา เส้นทางวันข้างหน้าก็จะเจอแต่ความ
สุขนะ